Yürüdüğüm Yolda Bir Çukur Var!!!

Bölüm I

Sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
İçine düşüyorum.
Kayboluyorum…Çaresiz kalıyorum.
Benim hatam değil bu.
Bir çıkış yolu bulmak ömrü alıyor.

Bölüm II

Aynı sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
Görmemiş gibi yapıyorum.
Tekrardan düşüyorum içine.
İnanamıyorum aynı yerde olduğuma.
Bu benim hatam değil ama.
Bir hayli zaman alıyor oradan çıkmak.

Bölüm III

Aynı sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
Görüyorum onu.
Düşüyorum yine de… Alışkanlık.
Gözlerim açık.
Nerdeyim biliyorum.
Bu benim hatam.
Derhal çıkıyorum.

Bölüm IV

Aynı sokakta yürüyorum.
Derin bir çukur var kaldırımda.
Çevresinden dolanıyorum.

Bölüm V

Başka bir sokakta yürüyorum.

Portia Nelson

 

Yazar, şarkıcı, besteci, söz yazarı, ressam, fotoğrafçı ve oyuncu olan Portia Nelson’ın (1920-2001) bu şiiri bana hayatta yaptığımız seçimleri düşündürdü. Hayatımızda hep aynı hataları yapıp sonra “niye hep benim başıma böyle şeyler geliyor” diye hayıflanıyoruz. Mutsuz evliliğimizi/ ilişkilerimizi alışkanlıklarımız bozulmasın diye veya yalnız kalma korkusu ile ya da gidecek yerim yok endişesi ile devam ettiriyoruz. Haftaya Pazartesi sendromu ile başlayıp, sırf iyi para kazanıyorum ya da başka iş bulamam endişesi ile nefret ettiğimiz işlerde çalışıyoruz.

Kaç kere daha bizi aynı sokaktaki, aynı “çukur”un  içine sokan seçimler yapmaya devam edeceğiz?

Yoksa Albert Einstein’in dediği gibi biz deli miyiz?

“Delilik, aynı şeyi tekrar tekrar yapıp farklı sonuçlar beklemektir.” 

Etrafımızdaki insanları değiştirmeye çalışırız ama kendimizi değiştirmek hiç aklımıza gelmez. Çünkü başkalarını değiştirmek daha kolaydır.  Zor olansa kendini değiştirmektir. Yolumuzda çukurlar vardır, bazen görmeden düşeriz içine bazense göz göre göre… Sonra da karşımızdakini suçlarız. Çünkü hatamızı kabul edersek değişmek zorunda kalırız.

Çukurların çevresinden dolaşınca ise yeni yollar buluruz. Yeni yollar sanmayın ki dümdüzdür. O yollarda da farklı çukurlar vardır. Zamanla o çukurlara da düşmemeyi öğreniriz. Zaten hayat böyle bir şey değil midir? Düşe kalka öğrenilen…

Hayatınızın güvenli monotonluğundan kurtulmak için, cesur olup, risk almaya gönüllü olmalı ve şapkanızı önünüze alıp kendinizi analiz etmelisiniz.

Bu şiir özlü bir şekilde, hayatın nasıl yürüdüğünü açıklıyor. Hayatınızı kucaklamanıza ve değiştirmenize izin verecek basit bilgiler içeriyor.

Aynı şeyleri defalarca mı yapıyorsunuz ve farklı sonuçlar mı bekliyor musunuz? Bu durumda sorarım size;

Hanginiz daha acımasız ve zalimsiniz? Hayat mı siz mi?

 

Hayata ve ortak bilince katkısı olması dileğiyle….

Ne Haliniz Varsa Gülün…

Sevgilerimle….

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

25 + = 28